Este año está dedicado a Lorenzo Varela, de escasísima producción en gallego (no llegan a treinta poemas los que escribió).
Motivos para que lo eligiesen:
1. Participó en la Federación de Mocedades Galeguistas.
2. En 1936 se afilia al Partido Comunista. Llegó a mandar una división de la Brigada de Líster en la Guerra Civil. Lo ha estudiado Xesús Alonso Montero, comunista y de la Real Academia Galega.
4. Fue un exiliado en Argentina, pero lo importante es que lo apoya Isaac Díaz Pardo (depositario de boa parte da memoria colectiva do exilio galego).
5. No hay mucho más donde elegir.
Un poema (que da un poco -o mucho- de vergüenza ajena):
“Tres millones de españoles viven lejos de la patria. Muchos de ellos en gallineros europeos”.
Centos, miles de galegos
foron a buscar o pan,
fóra, lonxe de Galicia,
que perto xa non o hai;
que toda a fariña nosa
non se sabe para quen vai.
Centos, miles de galegos
empuxados a emigrar,
hoxe viven coas galiñas
porque outra casa non hai
en París, Xenebra, Hamburgo,
en ningunha capital.
Nun galiñeiro de Europa,
Galicia, tes o teu Lar.
¡Poñamos un galiñeiro
na bandeira de Breogán!
Son boa xente as galiñas,
mellor que moitos irmáns:
súa merda é menos merda
se vos poñedes a pensar.
E sendo veciños delas
poderannos crecer ás.
Tataranetos de condes
¿saberán tatarear
sobor dun pau europeo
os fillos de Breogán?
¿Saberán cacarear
estes galegos de hoxe,
botados por seus irmáns
os banqueiros e almirantes,
os xuíces e os capitáns?
¡A Patria éche un galiñeiro,
en terra allea, pra máis!
¡E mellor que ser galego
ser porco, cabalo ou can!
Nun galiñeiro de Europa
Galicia, tes o teu Lar.
¡Poñamos un galiñeiro
na bandeira de Breogán!
E cada Casa Ilustre
de Galicia, de hoxe en máis,
poña merda de galiña
no seu brasón galiñán.
Mais ouvide ben o galo,
señoritos galiñáns:
un día ou outro, moi cedo,
¡outro galo cantará!
foron a buscar o pan,
fóra, lonxe de Galicia,
que perto xa non o hai;
que toda a fariña nosa
non se sabe para quen vai.
Centos, miles de galegos
empuxados a emigrar,
hoxe viven coas galiñas
porque outra casa non hai
en París, Xenebra, Hamburgo,
en ningunha capital.
Nun galiñeiro de Europa,
Galicia, tes o teu Lar.
¡Poñamos un galiñeiro
na bandeira de Breogán!
Son boa xente as galiñas,
mellor que moitos irmáns:
súa merda é menos merda
se vos poñedes a pensar.
E sendo veciños delas
poderannos crecer ás.
Tataranetos de condes
¿saberán tatarear
sobor dun pau europeo
os fillos de Breogán?
¿Saberán cacarear
estes galegos de hoxe,
botados por seus irmáns
os banqueiros e almirantes,
os xuíces e os capitáns?
¡A Patria éche un galiñeiro,
en terra allea, pra máis!
¡E mellor que ser galego
ser porco, cabalo ou can!
Nun galiñeiro de Europa
Galicia, tes o teu Lar.
¡Poñamos un galiñeiro
na bandeira de Breogán!
E cada Casa Ilustre
de Galicia, de hoxe en máis,
poña merda de galiña
no seu brasón galiñán.
Mais ouvide ben o galo,
señoritos galiñáns:
un día ou outro, moi cedo,
¡outro galo cantará!
Obsérvese cómo la noticia de que tres millones de españoles viven mal él la ve sólo respecto a los gallegos, que parecen ser los únicos que sufren. La retórica comunista barata es estomagante.
Día das Letras Galegas 2005: otra ocasión perdida (y un día de fiesta más para irse a la playa, caso de que no lloviera tanto estos días).
A lo mejor el año que viene se les ocurre dedicarlo a Alfonso X el Sabio; pero no caerá esa breva: era un facha castellano, y franquista seguramente.
ResponderEliminarMejor que se lo den a Pepiño Blanco y a los "cientos de miles de millones de personas"(sic, se lo juro)que comparten su ideal socialista (Ver Libertad Digital 18 mayo).
...la ignorancia, o la cegera, nunca trae nada bueno. La ira tampoco. Alfonso X "El Sabio" ya tuvo su Día das Letras Galegas: el del año 1980.
ResponderEliminarAún en el caso de no saberlo era tan sencillo como consultar, por ejemplo, en Google.